Oprichter Erik vertelt...

Op de middelbare school wist ik zeker dat ik later Bedrijfskunde ging studeren om daarna iets in het bedrijfsleven te gaan doen. Na het afronden van mijn vwo ben ik een jaar gaan reizen. Bij terugkomst moest ik eerst mijn schulden afbetalen die ik zorgvuldig had opgebouwd in Australië en Nieuw-Zeeland. Per toeval kwam ik toen terecht bij Ipse de Bruggen, een organisatie die hulp biedt aan mensen met een verstandelijke beperking. Ik vond het werk helemaal te gek. Dagelijks genoot ik van alle avonturen en de gezelligheid met alle collega’s en cliënten. Na een jaar besloot ik geen Bedrijfskunde te gaan studeren, maar Pedagogiek in Leiden. Het doel was duidelijk: na het afronden van mijn studie zou ik als gedragswetenschapper in de verstandelijke gehandicaptensector gaan werken. Ook dat is er niet van gekomen...

Tijdens mijn studie sprak ik veel medestudenten. Ik hoorde vaak hetzelfde verhaal; dat zij na het afronden van de opleiding geen werk konden vinden vanwege het gebrek aan ervaring. Bijbanen in de zorgsector waren er toen nauwelijks voor studenten. Ondertussen werkte ik op de gesloten afdeling van Curium met kinderen met ernstige psychiatrische problemen. Daar ontdekte ik dat de zorg helemaal niet klantgericht en flexibel was. In mijn nachtdiensten ben ik toen gaan broeden op een plan. 

Op 16 augustus 2006 ging de eerste student aan de slag voor Studenten voor PGB. De naam zei alles: studenten die werken met mensen met een persoonsgebonden budget. Al snel bleek de vraag naar ‘mijn’ studenten enorm en groeide het aantal begeleiders tot 100. Apetrots was ik op mijn team en onze manier van zorg. De groei zorgde er ook voor dat wij de organisatie snel professioneler moesten maken. Gelukkig is dat met ons mooie team goed gelukt en hebben wij in de afgelopen jaren diverse wijzigingen in de zorg, zoals de transitie van de jeugdhulp naar de gemeenten, goed overleefd en ik denk wel te weten hoe dat komt: in 2006 heb ik achteraf niet besloten om een zorginstelling te starten, maar een organisatie waar leuke, enthousiaste en gemotiveerde toppers werken in de zorg. Dat merken onze klanten dagelijks en dat maakt mij trots.

Ik ben de afgelopen tien jaar vooral directeur van Inzowijs geweest, maar mijn ondernemerschap zorgde voor meer initiatieven. In 2010 was ik betrokken bij de start-up van TEAM050 (Groningen), dat ondertussen een prachtige zorginstelling is geworden. Ik heb samen met een partner De Zorgfabriek opgericht om jonge professionals in de zorg en het onderwijs nog meer kansen te geven ervaring op te doen. En ook stond ik aan de wieg van Praktijk Mees; een kleinschalige praktijk voor diagnostiek en behandeling in Leiderdorp. Alle organisaties hebben twee dingen gemeen: ze zijn actief in de zorg en er werken vooral jonge professionals.

Terugkijkend ben ik dankbaar voor alle mooie mensen die ik heb ontmoet en alle kansen die ik heb gekregen. Kansen die soms toevallig zijn ontstaan, maar nooit toevallig door mij zijn gebruikt. Ik heb mijn visie op de zorg en medewerkers in de zorg gevormd door zelf actief te zijn op de werkvloer. Deze kennis is zo enorm bruikbaar dat ik hoop dat heel veel medewerkers nog vaak terugdenken aan de tijd bij Inzowijs. Als wij allemaal zorgen dat de kennis uit de praktijk veel vaker wordt gebruikt bij het maken van beleid in de zorg of het runnen van een organisatie, dan gaat het wel goedkomen met deze prachtige sector. 

Ik wens je veel plezier bij Inzowijs. Maak er een onvergetelijke tijd van!